dündar
seksenlerin istanbul’unda, eyüp’de doğdum. doğduğum ilçenin adı değişti sonradan, ilkokulumun da, hatta ilkokul kelimesi kalktı, ilköğretim okulu oldu.
anadolu lisesi’nde okudum. mezun olduğum lisenin önce adını değiştirdiler, sonra binasını yıkıp başka ilçeye taşıdılar. okuduğum üniversite bölünerek çoğaldı.
nail
reklam sektörüne girdim. grafikerlik ve metin yazarlığı yaptım.
ilk kez ikibinoniki yılında senaryo yazarlığını meşkettim. o gün bugündür okuyorum, izliyorum, okuyarak izliyorum, yazıyorum…
“bir kararda durmayalım, gel gidelim dosta gönül” türküsünün sözlerinin gerçekte “bîkararda durmayalım, …” olduğunu öğrendiğimde otuz yaşındaydım. evlendim. ama yine bir kararda duramadım, şehir değiştirdim. sonra iş, yetmedi sektör değişti.
tüm bu değişkenlik içinde ayn-ı sâbitem senaryo oldu. birbirimize yapıştık kaldık.
senarist
pek çoğumuz senaryo kelimesi ile ilkin büyüklerimizden duyduğumuz “bizde ne senaryolar var aslında, çekilse oskar alır…” cümlesinden tanışığız.
bu cümlede senaryodan kasıt hikayedir; çoğunlukla aileden, mahalleden veya semtten birinin başından geçen ilginç bir olaydır. ancak senaryo belirli bir teknik formatta yazılmış görsel tarif metnidir. masada böyle bir metin yoksa “bizde ne senaryolar” da yoktur.
senarist, o hikayeyi yazı ile göstererek anlatan kişidir.
ben de tam olarak bunu yapmaya çalışıyorum. senarist olmak, iyi bir senarist olmak, çok çok iyi bir senarist olmak… gibi hayallerim niyetlerim var.
“ne yaptın, olabildin mi?” diye sormak veya herhangi bir tavsiyenizi iletmek için bilgi@naildundar.com adresine yazabilirsiniz.
saygılar…
nail dündar
çekimsiz fiiller
koca yusuf, uzun metraj, 2019
gündüz gece, kısa film, 2020
goygoy necmi, kısa film, 2021
ekmeğinin peşinde, kısa film, 2021